ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ♪ღ♪

οι μαγοι με τα δωρα

Οι τρεις μάγοι κουβάλησαν και πάλι τα δώρα τους ,σε αυτούς που ήταν έτοιμοι εδώ και καιρό να τα λάβουν.Οι άλλοι?Οι άλλοι ακόμα περιμένουν ,απλά γιατί δεν μπορούν να δουν οτι τα δωρα δεν βρισκονται μεσα σε ιλλουστρασιον κουτια,αλλα σε αυλη συσκευασια που ηδη μπορει να βρισκεται μπροστα τους.Και ακομα περιμενουν,μπας και οι μαγοι εχουν απλως χασει το δρομο.Η ουσια των μικρων πραγματων δεν χρειαζεται κανενα μαγο ,για να κουβαλησει το ασημι,την σμυρνα και το χρυσο.Αυτα βρισκονται εντος μας και δικαιωνουν την υπαρξη τους μονο μεσα απο το ανιδιοτελες και αλυσιτελες δοσιμο. Το παραξενο με την αγαπη,ειναι οτι οσο την μοιραζεις τοσο πολλαπλασιαζεται.Μονο ετσι καταργειται η λατρεια του εγω και πεφτουν τα τειχη του εγωισμου που περιφρουρουν την υπαρξη μας.Σκεφτομαι καποιες φορες οτι τα δωρα που περιμενουμε αυτες τις μερες ιδιαιτερα,βρισκονται ηδη μπροστα μας ,αλλα η πρεσβυοπια απο την οποια πασχουμε οι πλειστοι,μας εμποδιζει να τα δουμε.Ειναι απλα ενα βλεμμα που συνηγορει οτι μας αγαπουν,ενα χτυπημα στην πλατη ,ενδειξη οτι μας στηριζουν,ειναι το χαμιγελο ενος παιδιου,μεσα στην αγνοτητα του οποιου βλεπεις ολο τον κοσμο.Ειναι το φιλι σφραγιδα του ερωτα,ειναι μια λεξη που πιστοποιει πως μας αγαπουν για αυτο που ειμαστε,οπως ειμαστε και οπου ειμαστε.Ευχομαι ολοι συντομα να μπορεσουμε να απαλλαγουμε απο τη μικροτητα τις υπαρξης μας και να δουμε με ματια καθαρια ,οσα αφειδωλευτα μας προσφερονται.Χρονια πολλα!!!

Στο πνευμα των Χριστουγεννων!!!

Χριστούγεννα σε λίγες μέρες. Οι πλατείες έχουν βάλει τα καλά τους,τα σπίτια στολίστηκαν με περίσσεια φροντίδα και ο κόσμος βγήκε για ψώνια στις αγορές.Που να βρίσκεται άραγε το πνεύμα των Χριστουγέννων?Σίγουρα όχι στα ψεύτικα στολίδια που φαντάζουν παντού,ούτε στις μεγάλες υπεραγορες που κατακλύζονται συνεχώς από κόσμο που πηγαίνει να ψωνίσει ,μπας και τα καταφέρει και μπει στο πνεύμα.Με ενοχλεί αφάνταστα που έχουμε εξαργυρώσει τη μέρα αυτή σε ρεβεγιόν και σε πάρτι όπου αναγκάζεσαι να βάλεις τα καλά σου και να φωνάζεις από μίλια μακριά ..να μαι και εγώ εδώ.Πήγα πρόσφατα σε κατάστημα παιχνιδιών για να πάρω ως είθισται δώρο στη βαφτιστήρα μου...εννοείται πως έφυγα με άδεια χέρια ,μιας και δεν άντεξα το θέαμα.Στο ράφι με τα δώρα για τα κοριτσάκια έκαναν παρέλαση τακουνακια,συνολακια μόδας,σετ καλλυντικών και μπιζού ,δημιουργώντας την εντύπωση πως αφού είσαι κοριτσάκι,είναι αδιανόητο να μην θέλεις να γίνεις το επόμενο next top model.Και μετά σου λένε πως οι βιομηχανίες του θεάματος δεν κατασκευάζουν κοινωνικά πρότυπα.Έφυγα βαθιά προβληματισμενη και  βγήκα στον καθαρό αέρα.Ευτυχώς πιο κάτω με βρήκαν κάποια μικρά που μου είπαν σε νέα βερσιόν τα κάλαντα.Πάλι καλά που κάποιοι νιώθουν,ετσι θελω να πιστεύω ,το νόημα των Χριστουγέννων.Μπορείς σίγουρα να τους αντιληφθεί όταν τους αντικρίσεις.Έχουν στα μάτια τη σπίθα που φανερώνει πως είναι ευτυχείς γιατί έχουν αντιληφθει την μεγαλη αξια των μικρων πραγματων.Ευχομαι ολοψυχα να νιωσουμε ολοι πως η ζωη ειναι μικρες στιγμες που δεν αξιζει να τις αφηνουμε να μας προσπερνουν.Καλα χριστουγεννα.

αχ Ηρακλειτε,ειχες δικιο!!!!

Αγαπημενο μου μπλοκ,ξερω οτι σε παραμελησα τον τελευταιο καιρο και ετσι ειπα αποψε να επανορθωσω..βλεπεις εχω και φανατικους αναγνωστες,τρομαρα μου...που περιμενουν νεα μου.Απο τη μερα που εχει να γραψω μεγαλωσα κατα ενα χρονο,ετσι λεει το ημερολογιο μου και οσες χιλιαδες μου ευχηθηκαν!!!ναι,ναι ακουγομαι μεγαλο ψωνιο,αλλα τι να κανουμε?η λεξη αυτη χρειαζεται να επιβεβαιωνει την υπαρξη της ποτε ποτε...που λες βρεθηκα με ενα χρονο επιπλεον ,οχι στην πλατη μου,οπως συνηθιζουν να λενε,αλλα στο στομα της θειας μου ,που αναρωτιεται ποτε θα σοβαρευτω επιτελους.Ποτε...αλλωστε δεν εχω χρονο για κατι τετοια...ποιος νοιαζεται τωρα για επισκεψεις σε συμπεθερους και κουμπαρους του κουμπαρου?...αστα να πανε...Ο χρονος με εκανε να αναθεωρησω καποια πραγματα και αποφασισα να παψω να ειμαι απολυτη...Στο σχολειο θυμαμαι μισουσα τα μαθηματικα και ορκιστηκα να μην ασχοληθω ποτε με αριθμους.Και να μαι τωρα να κανω στατιστικη αναλυση δεδομενων με το γνωστο λογισμικο spss.Οπως βλεπω σε λιγο καιρο θα αρχισω κιολας να το διδασκω!!!Ειχα επισης ταχθει εναντιον του ηλεκτρονικου τυπου,αγοραζοντας καθε κυριακη εφημεριδες ...τωρα πια ο περιπτερας της γειτονιας εχασε τα ιχνη μου ,αφου ενημερωνομαι απο διαφορα μπλογκς...οπως με βλεπω θα αγορασω και ενα ipad στο μελλον ...οσο το σκεφτομαι ,τοσο μου αρεσει η ιδεα!!!λες?Τωρα που το σκεφτομαι εχω αναθεωρησει αρκετα πραγματα στη ζωη μου...Τελικα αυτος ο Ηρακλειτος με τα παντα ρει...ηταν πολυ σοφος!!!

Η μαγεια της ελληνικης γλωσσας

<<Μη γαρ έχω αλλο στο νου,παρεξ ελευθερία και γλώσσα,>>.Η φράση αυτή του Σολωμού μου ήρθε στο νου,όταν κατάφερα επιτέλους να διαβάσω ένα βιβλίο που ήθελα εδώ και πολύ καιρό να αγοράσω.Και επειδή τον τελευταίο καιρό ,λόγω έλλειψης χρόνου ,δεν έβρισκα την ευκαιρία να το πάρω στα χέρια μου,είμαι τώρα πολύ ευτυχής που κατάφερα ,όχι μόνο να το αγοράσω,αλλά και να το διαβάσω.Το βιβλίο έχει τίτλο μαθήματα ελληνικών,της Ζακλιν ντε Ρομιγυ.Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ,όχι μόνο οι γνώσεις της συγγραφέως  για την ελληνική γλώσσα,αλλά και το ότι εγκωμιάζει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα τον Όμηρο,τον Σωκράτη,τον Αριστοφάνη,αλλά και τόσες άλλες σπουδαίες μορφές.Αναφέρεται στη διαχρονικότητα της ελληνικής και στη μουσικότητα της καθώς και στον αξιοθαύμαστο πλούτο της.Διαβάζοντας το βιβλίο,αποκλείεται να μην νιώσεις περήφανος που έχεις την τύχη να μιλάς αυτή τη γλώσσα. Και αυτό δεν είναι  δείγμα εθνικισμουκαι καλα κάνουν κάποιοι να μάθουν πρώτα να διαχωρίζουν τις έννοιες του εθνισμού-εθνικισμού,πριν προλάβουν να ρίξουν τα βέλη τους.Με πιάνει ειλικρινα το παράπονο,όταν βλέπω νέους ανθρώπους και δυστυχώς είναι πολλοί, να μην μπορούν να αρθρώσουν λέξη,να επικοινωνούν με συνθήματα και χειρονομίες για να σου δώσουν να καταλάβεις τι θέλουν να σου πουν.Γιατί ενώ έχουμε μια τόσο πλούσια γλώσσα ,την ακρωτηριάζουμε καθημερινά/?.Γιατί την μπασταρδευουμε ανηλεώς και αδιακριτως?Γιατί οι νέοι ως επί τω πλειστω δεν έχουν λόγο,δεν έχουν φωνή?Ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Μόντης έλεγε πως όταν δεν έχεις τι να πεις,καλύτερα να  μην ενοχλείς τις λέξεις.Άραγε γιαυτό οι νέοι δεν μιλούν,δεν έχουν τίποτα να πουν?Αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο,μόνο που τον τελευταίο καιρό,δεν έχω αποδείξεις για να πειστω για το αντίθετό.Εσείς?

Η λεξις

Εχω ξεχυλισει απο λεξεις   .                                                                                                                         
τι να τις κανω αραγε?
Αν τους δειξω την εξοδο 
θα μου φυγουν..
και τοτε που θα τις ξαναβρω?
 Και παλι αν τους δειξω το δρομο
θα δεχτουν να με αποχωριστουν?
Εχουν συνηθισει τοσο καιρο μαζι μου
νιωθουν μια καποια ασφαλεια.
Αν τις αφησω να μεινουν θα πολλαπλασιαστουν
και οι λεξεις θα γινουν φρασεις
και οι φρασεις προτασεις
και τοτε θα θυμωσουν μαζι μου
που δεν τις αφησα να γινουν
ο εαυτος τους...
ερωτας
αγαπη
φοβος
θυμος
συγχωρεση

Οταν βρεχει...

Βρέχει...τα δάκρυα του Θεού πέφτουν στην κουρασμένη από την κάψα γη και την ανακουφίζουν.Σαν το μωρό που αποζητά το στήθος της μάνας του για να χορτάσει την πείνα του και να νιώσει την επαφή του σώματος του με τη γυμνή σάρκα.Ανακούφιση,εξιλέωση,ξέπλυμα των δικών μας αμαρτιών,έξαψη των παθών μας.Έτσι νιώθω την βροχή να πέφτει από τον ουρανό ,για να εξαφανίσει το σκοτάδι της καρδιάς μας που κουβαλάμε μαζί με την ύπαρξη μας,μαζί με όσα μας κυκλώνουν και μας περικυκλώνουν.Αν η βροχή είχε φωνή τι άραγε να έλεγε?μήπως πως η πεζότητα της ζωής μας, μας έχει τόσο πολύ απορροφήσει που δεν μπορούμε να δούμε πίσω από το παραπέτασμα της εγωκεντρικής ύπαρξης μας?άραγε μάθαμε να αφουγκραζόμαστε την εσωτερική μας φωνή που σαν θηρίο ανήμερο ξελαρυγγίζεταιαλλά εμείς υποταγμένοι στην μηδαμινότητα της ύπαρξης μας ,δεν την ακούμε?μυρισαμε ποτέ την βρεγμενη γη ?αφεθηκαμε να μας παρασυρει η μαγεια της ,η μηπως δεν εχουμε χρονο για τετοιες ανεξοδες πολυτελειες?Οταν ημουν μικρη μου ελεγαν πως οταν βρεχει,κλαιει ο Θεος και τοτε εβαζα και εγω τα κλαματα για να μην τον αφησω να κλαιει μονος του!!!Δεν μπορουσα να καταλαβω πως μπορει καποιος να κλαιει και το κλαμα του να σου αφηνει ενα ευφροσυνο αερακι στην καρδια.Και επειδη μου αρεσε να ρωτω συνεχεια,γεγονος που δεν ξεφορτωθηκα ακομα,βομβαρδιζα με ερωτησεις οποιον μεγάλο,σε ηλικια εννοειται,στεκοταν διπλα μου εκεινη την στιγμη.Γιατι να κλαιει αραγε ο Θεος?του θυμωσε η μαμα του?μηπως τσακωθηκε με τα συννεφα?Σημερα  που υποτιθεται καταλαβα τουσ λογους νιωθω οτι εχει χαθει η μαγεια που περικλειε την υπαρξη της βροχης..Αυτο ομως που εξακολουθω ακομα να κουβαλω,ειναι τη γλυκια μελαγχολια που με διακατεχει οταν ανοιγουν οι κρουνοι του ουρανου.

Η γενια των κλαμπ

Δυο τύποι ωραίοι, σαν να βγήκαν τώρα από εξώφυλλο περιοδικού μόδας και μια ψηλή ξανθια γκόμενα που προσπαθεί να ισορροπήσει στις καινούριες γόβες της,στέκεται στην είσοδο του κλαμπ και σε εξετάζει εξονυχιστικα για δυο -τρία δευτερόλεπτα.Αν πληρεις  τα κριτήρια...γραμμωμενοι κοιλιακοί,περπάτημα cat walk και ύφος που δεν σου επιτρέπει να κοιτάζεις κάτω ,παρα μονό προς τον ουρανό...ε τότε ναι, παίρνεις την συγκατάθεση να περάσεις τις πύλες του ναου της νύχτας. Αν μάλιστα παρκαρεις και το φτηνιάρικο αυτοκίνητο σου ,που  κοστίζει  μόνο εκατό χιλιάδες ευρώ,στο πεζοδρόμιο,μπαίνεις  στο κλαμπ πρώτος με ύφος δέκα καρδιναλίων.Κοινωνικός ρατσισμός σε όλο του το μεγαλείο? Όχι θα μου πεις...γιατί σήμερα έχουμε ξεχάσει την έννοια κάποιων όρων στο βωμό της εγωπαθειας μας. Όλα καλά και ωραία μέχρι εδώ.Νιώθεις πως μόλις έδωσες εξετάσεις και πέρασες μόλις σου ανοίξουν την πόρτα και σε καλωσορίσουν, υπό τον υπόκωφο ήχο της εξαίσιας μουσικής.Δεν εχω τίποτα να μοιράσω  με τους ιδιοκτήτες τέτοιων μαγαζιών,ούτε κατηγορώ όσους επιλέγουν να διασκεδάζουν με αυτόν τον τρόπο ,αλλά  σήμερα θέλω να καταθέσω τι έχω ζήσει αυτό το σαββατοκύριακο σε γνωστό κλαμπ στο οποίο ήμουν καλεσμένη.Κόσμος να στέκεται απλως κρατώντας το ποτό του και να κοιτάζει στο άπειρο.Άλλωστε που να δει και κάτι,αφού εδώ μέσα η αρχή ηλεκτρισμού απουσιάζει,να μοστραρει τα καινούρια του ρούχα, που τα ψώνισε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό.Να προσπαθεί να μιλήσει με τους άλλους ,αλλά μάταια γιατί πολύ απλά δεν ακούει...Το μόνο λοιπόν που του μένει είναι να κάνει τον τσολιά που στέκεται ακίνητος ,χωρίς να μιλα,χωρίς να κουνιέται.Βλέπεις και να θέλεις να κουνηθείς δεν γίνεται ,αφού έχεις μόνο ελάχιστα τετραγωνικά στα οποία δικαιούσαι να στηριξεις το κορμί σου.Αφού λοιπόν υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα τον ταλαιπωρησω ξανά σε τέτοιους χώρους έφυγα τρέχοντας και πολλα ερωτηματικα με ακολουθησαν κατα ποδας.Μηπως γερασα? μηπως ημουν υπερβολικα γκρινιαρα?υπαρχει κοσμος που πραγματικα διασκεδαζει εδω μεσα?και αν ειναι ετσι γιατι κανεις δεν χορευει?γιατι κανεις δεν χαμογελα παρα μονο αφου αδειασει το μπουκαλι που εχει μπροστα του και παραγγειλει και δευτερο?Οταν καταφερω να απαντησω αυτα τα ερωτηματα, θα επανελθω.

Ευτυχως ακομα παραμενει ονειρο...

Είναι βράδυ και οδηγώ το αυτοκίνητο μου στη μεγάλη λεωφόρο όταν χτυπά το τηλέφωνο μου.Με ειδοποιούν ότι η νανοσυσκευη που είναι εμφυτευμενη στο σώμα μου έχει εντοπίσει κάποιες μικρές αρρυθμίες.Με καθησυχάζουν ότι δεν είναι κάτι σοβαρό.Το ελικόπτερο θα έρθει να με πάρει σε δέκα λεπτά,αφού μόλις έχει εντοπίσει που βρίσκομαι και ο νανογιατρος είναι έτοιμος να εξετάσει το μικροτσίπ που έχω μέσα στο σώμα μου.Πάλι καλά λέω.Έχω στη διάθεση μου αρκετό χρόνο για φαγητό.Σταματάω στο φαρμακείο και παίρνω το φαι μου.Αν ήθελα φυσικά μπορούσα να το παραγγείλω και σε χρόνο μηδαμινό θα έφτανε κοντά μου. Καταπίνω το χάπι μου με μπόλικο νερό και νιώθω ήδη το αίσθημα χορτασμού.Έχω ακόμα πέντε λεπτά στη διάθεση μου οποταν παίρνω τηλέφωνο τον ειδικό σε θέματα πνευματικών δικαιωμάτων για να του καταγγειλω την αντιγραφή ενός δικού μου κειμένου που διένειμα εγώ πρώτος στους μαθητές μου που παρακολουθούν ιστορία μέσω του second life.Αφού διευθετησα και αυτό το θέμα καταφθάνει το ελικόπτερο.Με μεταφέρουν στο νοσοκομείο για τις τυπικές εξετάσεις.Ο νανογιατρος συστήνει να μείνω μέσα για ένα βράδυ έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις.Αυτή η δήλωση του δεν μου άρεσε καθόλου.Πρέπει να πάρω τηλέφωνο τον προσωπικό μου διαχειριστή χρόνου και να τον συμβουλευτω.Εξάλλου αύριο με περιμένει η δουλεία μου.Είμαι φροντιστής διαστημικών ταξιδιών.όπως λέμε αεροσυνοδός.Ο γιατρός επιμένει.Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά..Ευτυχώς εδώ μέσα οι ανθρωπομηχανες μου συμπεριφέρονται πολύ καλά.Μου φέρνουν μπόλικο φαι και φροντίζουν για τη διασκέδαση μου.Ξέχασα να σας πω πως μου έφεραν και καθαρά ρούχα. Ένα πράσινο φόρεμα φτιαγμένο από καλάμια ,έτσι για να δηλώσουμε την επιστροφή μας στη φύση και στις οικολογικές συνήθειες.Ακούω φωνες που γίνονται ολοένα και πιο δυνατές.Ναι ,τώρα ένα χέρι με σκουνταει.Πέφτω κάτω από το κρεβάτι.Τι όμορφο πρωινό ξυπνημα ευτυχως ακόμα ζω εν έτη 2010!!!

NewsIt.gr Στην επιφάνεια οι πρώτοι μεταλλωρύχοι!

Πως είναι άραγε να βλέπεις το φως του ήλιου μετά από το σκοτάδι 69 ημερών?Πως είναι να αντικρίζεις την απεραντοσύνη του ουρανού,οταν σου πέρασε πολλές φορές από το μυαλό ότι δεν θα έχεις ίσως ξανά την ευκαιρία ,να σηκώσεις ψηλά το βλέμμα και να χαμογελάσεις στη μέρα που ξημερώνει?Κλείνω τα μάτια για λίγα δευτερόλεπτα και προσπαθώ να φανταστώ πως είναι να σου κλέβουν το φως,πως νιώθεις στα έγκατα της γης ,όταν την νιώθεις πάνω από το κεφάλι σου...η αγωνία να σε πνίγει ,να μην

ξέρεις αν θα αντικρυσεις ξανα τους ανθρωπους που αγαπας.Σκεφτεσαι...εχω προλαβει να εκφρασω την αγαπη μου ,σε αυτους που δεν αντεχουν να ζησουν μακρια μου?Εχω πει συγγνωμη σε αυτους που πληγωσα?προλαβα να ταχυδρομησω το γραμμα σε ενα φιλο που εχει καιρο να μαθω νεα του?τηλεφωνησα σε αυτους που υποσχεθηκα οτι θα κραταω επαφη μαζι τους ,οτι και να γινει?Στους γονεις μου?βρηκα το χρονο να μοιραστω τον πολυτιμο μου χρονο μαζι τους?Θα τα καταφερω να βγω καποτε απο δω ?και αν ναι η ζωη μου θα ειναι ξανα η ιδια?Χιλιαδες μελισσες οι αποριες που μου θολωνουν το μυαλο...Κι ομως η διασωση αυτων των ανθρωπων που χαιρετιζεται ανα το παγκοσμιο φανερωνει για αλλη μια φορα το μεγαλειο του ανθρωπου,την αλληλεγγυη και το ενστικτο της αυτοσυντηρησης και της επιβιωσης...οταν καραδοκει ο τιμονιερης που σε περιμενει για να σε παρει στον κατω κοσμο.Οι ανθρωποι αυτοι που καταφεραν να ανασυρθουν σημερα ζωντανοι,αποδεικνυουν πως η θεληση για ζωη ειναι πολυ δυνατη,εστω κι αν απο δω και στο εξης τιποτα δεν θα φανταζει ιδιο για αυτους.

ΕΚΕΙΝΗ

Ανοίγει την πόρτα.Του φάνηκε πως την άκουσε να χτυπά.Δεν βλέπει όμως κανένα να στέκεται στο κατώφλι.Μένει εκεί να παρατηρεί για αρκετή ώρα και τότε την βλέπει να εμφανίζεται μπροστά του.Του μι λα ,αλλά η φωνή της δεν φτάνει στα αυτιά του.Φαίνεται πως τον επικρίνει γιατί κάνει μορφασμούς που παραπέμπουν σε θυμό.Ναι,τώρα καταλαβαίνει...είναι θυμωμένη γιατί τον τελευταίο καιρό δεν την ακούει η μάλλον την ακούει αλλά την προσπερνά.Πάλι καλά που του χτύπησε απόψε την πόρτα.Έπρεπε να την συναντήσει ξανά για να καταλάβει την αξία της και να πάρει τις σωστές αποφάσεις.Έκλεισε την πόρτα χαρούμενος,ξέροντας τώρα πως ΑΥΤΉ ,θα του χτυπούσε ξανά ...και αυτή δεν ήταν άλλη  από τη συνείδηση του.Αυτή που τόσο καιρό νόμιζε πως τον είχε εγκαταλείψει.Παρουσιάστηκε μπροστά του για να του θυμίσει ξανά πως ο,τι και να κάνει δεν θα καταφέρει να την διαγράψει,ευτυχώς, η δυστυχώς για αυτόν!!!

Οταν θελεις κατι παρα πολυ,το συμπαν κανει τον Κινεζο

Προς θεου,δεν εχω κατι με τον Παολο Κοελο,και ας με συγχωρεσουν οι Κινεζοι που τους χρησιμοποιησα ως παρομοιωση στον τιτλο...δεν εχω τιποτα με τον συμπαθεστατο αυτο λαο-ουτε με τον Κοελο,αλλα βαρεθηκα να συστηνουν στον κοσμο βιβλια αυτοβοηθειας-αυτοβελτιωσης που δεν παρακινουν σε πραξη ,αλλα σε απραξια...Η φραση κλισε που ακουγεται απο παντου ειναι πως οταν θες κατι παρα πολυ,το συμπαν συνομωτει,για να γινει πραγματικοτητα.Εδω ειναι που χαλιεμαι και εκνευριζομαι ενιοτε. Πως μπορεις να δημιουργησεις κατι απο το μη ειναι? Πως μπορεις να καθισεις με τα χερια σταυρωμενα και να παρακαλας να πετυχεις μια προαγωγη,να ανεβει το γοητρο σου,να ταξιδεψεις σε ολο τον κοσμο,να γνωρισεις τον ερωτα της ζωης σου,να πετυχεις καθε σου στοχο?Ολα αυτα δεν θα ερθουν ουρανοκατεβατα επειδη ασπαστικες τη θεωρια των θετικιστων,οσες αυθυποβολες κι αν εκανες δεν θα δεις κανενα αποτελεσμα, γιατι οπως πολυ σοφα εχουν πει οι αρχαιοι ημων προγονοι<<Συν Αθηνα και χειρα κινει>>.Μηπως ολες αυτες οι σχολες που δηθεν διδασκουν τον θετικο τροπο σκεψης ,καλο θα ηταν να προσθεσουν, πως οταν θες κατι παρα πολυ ,κανε τα αδυνατα δυνατα ,να το πετυχεις.? Δουλεψε με πεισμα,υπομονη και επιμονη και ισως πετυχεις.Και να αποτυχεις σημασια δεν εχει ο προορισμος ,αλλα ο δρομος.Γιατι οπως λεει ο Καβαφης<<κι αν πτωχικη την βρεις η Ιθακη δεν σε γελασε. Ετσι σοφος που εγινες με τοσες γνωσεις,ηδη θα καταλαβες οι Ιθακες τι σημαινουν>>.

Να μου δανειζες τωρα μιαν ανταποδοση
για δυο τρεις μερες μιαν αγαπη.θα σ"την επιστρεψω αθικτη.και να μεθυσω και να χυθω απανω της,

Ο αποηχος της νυχτας

Εξω σκοταδι και αυτος να ψαχνει να βρει το φως σε μια ιστορια που εχει ηδη τελειωσει.Να βουλιαζει στο κενο,γυρευοντας το καραβι εκεινο που θα τον οδηγησει σε ενα απανεμο λιμανι.Αγνοει πως τα απανεμα και ατρικυμιστα λιμανια δεν εχουν να προσφερουν τιποτα,η φουρτουνα ειναι αυτη που θα βγαλει προς τα εξω την καλη ψαρια.Βγαινει εξω για να ανασανει.Νιωθει το βαρος του ουρανου πανω απο το κεφαλι του,τον αποηχο της νυχτας να τον βασανιζει,γιατι οι απουσιες ειναι πιο τρομακτικες τα βραδια.Γυριζει στους δρομους περιμενοντας απο τα σοκακια να βγουν φωνες και να του δωσουν μια απαντηση.Δεν ξερει τι ψαχνει,αφου ως τωρα ειχε τα παντα και δεν χρειαστηκε να ψαξει πουθενα.Ο ηχος του τηλεφωνου τον αποσυντονιζει.Ειναι οι φιλοι του που τον ψαχνουν,που θελουν να γαληνεψουν την αγριεμενη του ψυχη.Τον καλουν να τρεξει κοντα τους και αυτος σκυβει και προσκυνει.Η συναντηση γινεται στα τραπεζακια εξω.Περιμενει να πιαστει απο μια λεξη,μια ματια,ενα χτυπημα στην πλατη απο ενα φιλο.Ολοι ομως βρισκονται στην ιδια θεση με αυτον.Τους κυνηγαει η σκια τους,αναζητουν το χαμενο τους εαυτο.Πως να δωσουν οταν εχουν δωσει τα παντα,ακομα και τον ιδιο τους τον εαυτο?Πως να φωναξουν οταν ο λυγμος πνιγει τη φωνη τους και οταν στο φιλο αυτο βλεπουν το αντιφεγγισμα της δικης τους υπαρξης?Ξεκιναει να φυγει με σκυμμενο το κεφαλι.Ο εαυτος του φανταζει τεραστιος στον ισκιο της λαμπας.Βλεπει τη ψυχη του σε καθε του βημα να τον ακολουθει και αναρωτιεται αν τα καταφερει καποτε να συμβαδιζει με αυτην,αν καταφερει να μην του ξεφυγει ξανα,αν καταφερει να την παγιδευσει βαθια μεσα στο σωμα του.Συμβαινουν ομως αυτα?Προχωρει μες τη νυχτα χωρις να ξερει που πηγαινει.Δεν βλεπει πολυ καλα μπροστα του καθως εχει βουρκωσει.Ενα μικρο παιδακι στην ακρη του δρομου του ζητα λεφτα για να αγορασει κατι,να ικανοποιησει το αδειο του στομαχι.Αδειαζει το πορτοφολι του στα χερια του μικρου και μαζι αδειαζει και την ψυχη του.Νιωθει τωρα λευτερος,ετοιμος να πεταξει.Το παιδι,εκεινα τα απεραντα ματια μες τα δικα του,του εδειξαν το δρομο της λυτρωσης.Συνεχιζει το δρομο του.Μονο που τωρα στο προσωπο του αχνοφεγγει ενα χαμογελο.Αρχιζει να γελα δυνατα.Οι ανθρωποι που τον βλεπουν τον παιρνουν για τρελο.Δεν τον νοιαζει .Αυτοι δεν ξερουν.Αυτος ομως ξερει.

<Το φθινοπωρο σκοτωσε το καλοκαιρι>.ΑΠΟΛΙΝΕΡ.

Να μαι και παλι εδω μετα  α πο αρκετο διαστημα απουσιας,μιας και προσπαθουσα και εγω να προσαρμοστω στην καινουρια εποχη.Μπορει να μην κιτρινησαν ακομα τα φυλλα και ο υδραργυρος να μην καταδεχεται να κατεβει κατω απο τους 30 βαθμους κελσιου,ομως το φθινοπωρο ειναι εδω,ημερολογιακα τουλαχιστον.Φθινοπωρο.Μια εποχη που απο μονη της σου προκαλει μια γλυκια μελαγχολια.Λιγο ο μουντος καιρος,λιγο η επιστροφη απο τις διακοπες σε επαναφερουν στην πραγματικοτητα.Πρεπει να θεσεις καινουργιους στοχους,να φερεις περας ολα αυτα που αφησες το καλοκαιρι να σε περιμενουν,πρεπει,πρεπει,πρεπει.Μην μου αγχωνεστε ομως.Το φθινοπωρο γινεται η τελεια εποχη αν σκεφτειτε λιγο θετικα.Ειναι μια παραγωγικη περιοδος σε καθε κεφαλαιο της ζωης.Κρατατε τους ανθρωπους που αξιζουν και αφηνετε τους αλλους να σας εγκαταλειψουν με ελαφρα πηδηματακια.Δουλευετε με περισσοτερη ορεξη ,αφου εχετε ηδη φορτισει τις μπαταριες σας στις καλοκαιρινες διακοπες.Ανανεωνεστε εμφανισιακα,κλεινοντας επιτελους το πολυποθητο ραντεβου στο κομμωτηριο και στην αισθητικο.Αν παλι θελετε να αποδρασετε υπαρχουν πολλες επιλογες.Καντε αγροτουρισμο-πολυ διαδεδομενος τον τελευταιο καιρο-οι Πλατρες,το Ομοδος,τα Λευκαρα,ο Αγρος σας περιμενουν για να σας αγκαλιασουν και να σας μαγεψουν με την ομορφια τους.Αν παλι θελετε κατι διαφορετικο...περνετε το πρωτο αεροπλανο και προσγειωνεστε στην Αττικη γη για ψωνια και διασκεδαση στις μεγαλες πιστες.Επιλογες υπαρχουν πολλες φτανει να υπαρχει παντα η καλη διαθεση.Αστε λοιπον την γκρινια στους αλλους και τον Απολινερ να λεει πως το φθινοπωρο σκοτωσε το καλοκαιρι.φορεστε το πιο ομορφο χαμογελο σας και καλοσωριστε την καινουρια εποχη.Σιγουρα σας κρυβει ευχαριστες εκπληξεις παρολο που ο γκριζος ουρανος σας χαλαει λιγο τη διαθεση

πεθαινει το χαρτι?

Αφορμη για την αναρτηση μου αυτη,σταθηκε μια συνεντευξη που διαβασα πριν λιγες μερες του ιδρυτη της wikipedia,Τζιμι Γουειλς.Ο ανθρωπος αυτος που ιδρυσε την δημοφιλη διαδικτυακη εγκυκλοπαιδεια,αναφερει αναμεσα σε αλλα οτι το χαρτι θα συνεχισει να ζει,οχι ομως να κυριαρχει,οπως συνεβη στη γη απο τον 15ο αιωνα,με την εφευρεση της τυπογραφειας.Η αληθεια να λεγεται προβληματιστηκα αρκετα,μιας και ανηκω σε εκεινη τη συντηρητικη μεριδα των ανθρωπων που αγαπουν τη μυρωδια του χαρτιου,που εξακολουθουν να ενημερωνονται με τον παραδοσιακο τροπο,διαβαζοντας εφημεριδα και που αγαπουν τα βιβλια με παθος.Μου ειναι αδιανοητο να διαβασω κατι στο διαδικτυο,αν δεν το εχω πρωτα τυπωσει σε χαρτι,δεν μπορω να φανταστω οτι θα διαβαζω ενα βιβλιο μεσω μιας οθονης.μιας και η ανοδος του e-book ειναι προ των πυλων.Το ξερω πως ισως ακουγομαι πολυ ντε-μοντε και καποιος μπορει να αντιτεινει οτι η τεχνολογια προχωρει με γρηγορους ρυθμους κι εγω καλα θα κανω να προσαρμοστω στα νεα δεδομενα...ομως η μαγεια του χαρτιου για μενα δεν μπορει να αντισταθμιστει με καμια αχρωμη οθονη.Η φυση του χαρτιου,το οτι απευθυνεται σε τρεις αισθησεις του ανθρωπου-οραση,αφη και οσφρηση-ειναι μοναδικη.Και ειναι δυσκολο να το αποχωριστεις.Το παρηγορο σε ολη αυτη την υποθεση ειναι οτι ευτυχως ο γραπτος λογος θα συνεχισει να ειναι ο βασικος διαυλος επικοινωνιας μεταξυ των ανθρωπων.

οταν η σιωπη σου τρυπαει τα αυτια

Οπως λεει ενα γνωστο ρητο,η σιωπη ειναι χρυσος.Ποτε μου δεν ασπαστηκα αυτη τη θεωρια γιαυτο αλλωστε και  δεν εχω στο θησαυροφυλακιο μου χρυσο!!! Ισως να συμφωνω καπως στο οτι μερικες φορες καλυτερα να κρατας το στομα σου κλειστο ...πραγμα που εμενα δεν μου λεει απολυτως τιποτα και αυτο μπορουν να το πιστοποιησουν τα αυτια των φιλων μου!!Μερικες φορες ομως ειναι τοσα τα πραγματα που μπορει να σου πει η σιωπη των αλλων που πρεπει να μαθεις να την αφουγκραζεσαι. Ειμαι σιγουρη πως οταν εξασκηθεις στο να αποκωδικοποιεις τη σιωπη,εκεινη  την παρατεταμενη απουσια φωνης,εχεις ακουσει πολυ περισσοτερα απο αυτα που μπορει να αρθρωσει το στομα του συνομιλητη σου.Ποσες φορες δεν εχει τρυπησει τα αυτια σας η σιωπη καποιου ,πολυ περισσοτερο απο οτι αν αυτος υψωνε στεντορια φωνη, περα απο τα καθορισμενα ντεσιμπελ ?Και ποσες φορες δεν σας εχει τυχει να θελετε να σπασετε αυτη τη σιωπη,αλλα να μην βρισκεται τους σωστους φθογγους ,που θα σχηματισουν την λεξη,η την φραση ,που θα περιγραφει αυτο που σκεφτεστε?Μαθετε λοιπον να αφουγκραζεστε τη σιωπη και να στε σιγουροι  πως μπορει να σας πει πολυ περισσοτερα απο οτι μια λεξη.

ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ

Φιλοι μου καλοι καλησπερα σας.Βλεπετε δεν αργησα και παλι να εμφανιστω..Βραδυ κυριακης ,μετα απο ενα υπεροχο σαββατοκυριακο κοντα στη φυση και ενω η δουλεια  με περιμενει ,καθισα να μοιραστω μαζι σας τις σκεψεις μου.Ακομα εχω στο νου μου εικονες που εχει καταγραψει ο σκληρος δισκος του εγκεφαλου μου...και που δυσκολα θα ξεχαστουν. Πετρινα σπιτακια,γραφικα μονοπατια ,πρασινο να απλωνεται παντου και ενας ξαστερος ουρανος να σου θυμιζει πως δεν χρειαζεσαι τελικα πολλα πραγματα για να εισαι ευτυχισμενος.Αν μπορεις να εισαι φυσικα πραγματικα ευτυχισμενος σε αυτη τη ζωη...αλλα αυτο ειναι αλλο ζητημα που σιγουρα θα θιξω μιαν αλλη φορα...Και επανερχομαι σε αυτο που θελω σημερα να μοιραστω μαζι σας...Ο ανθρωπος γιεννιεται η γινεται φιλοδοξος?Την απαντηση την εχουν δωσει οσοι ανθρωποι αγωνιζονται καθημερινα να ξεπερασουν εαυτον.Αυτοι που ξερουν πως αν και κυνηγουν χιμαιρες ,θα συνεχισουν την πορεια τους,δεν θα μεινουν στα μισα του δρομου ακομα κι αν μπροστα τους εμφανιστει η γνωστη κοκκινη ταπελλα με το σημειο πλην στη μεση,που δηλωνει τρανταχτα...μονοδρομος που πας?εγω συνηθιζω να λεω πως αυτοι οι ανθρωποι γεννηθηκαν με ενα αστερι στο μετωπο και που βρεθηκε εκει για να γινει ο φαρος που θα τους καθοδηγει.Ευτυχως εχω την τυχη να γνωριζω ανθρωπους που δεν αρκουνται με την μετριοτητα,που κυνηγουν τα ονειρα τους,που δεν αλλοτριωνονται μεσα στο συνολο που τους θελει μαριονεττες,που πεφτουν, αλλα κοιτουν ψηλα ,για να σηκωστουν ξανα ,αυτη τη φορα με περισσοτερο πεισμα...Και ετσι για να μην μακρυγορω και σας κουρασω...αυτο που εν τελει θελω ,οχι απλα να πω,αλλα να φωναξω ειναι ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ!!!

Τα στερεοτυπα...

φιλοι και φιλες μου καλησπερα σας.Ισως θα αναρωτιεστε γιατι θελησα να ενταχθω στο χωρο της μπλοκοσφαιρας,εγω που μια ζωη δηλωνα οχι υπερμαχος της τεχνολογιας,ουτε και εχθρος φυσικα...δεν τρελενομουν ομως η αληθεια να λεγεται για το χωρο αυτο.Και να μαι τωρα εδω ,να εκθετω...χωρις ελπιζω να εκθετομαι ...τις σκεψεις και τα συναισθηματα μου..Τα στερεοτυπα ομως ειναι για να ανατρεπονται!!!Ελπιζω   να μην ακουγομαι στερεοτυπικη!!ουτε φυσικα αντισυμβατικη,αλλα πιστευω και υποστηριζω πως οι οροι της ζωης ειναι για να ανατρεπονται απο αυτους που εχουν να χαραξουν τη δικη τους γραμμη,απο αυτους που δεν φοβουνται να κυνηγησουν τα θελω τους,απο αυτους που φυσικα αφηνουν την υπαρξη των στερεοτυπων για αλλους.Αυτη λοιπον εδω η σελιδα ευελπιστω πως θα εχει φιλους,αυτους που καθε αλλο παρα τα στερεοτυπα ακολουθουν...αστε λοιπον τα στερεοτυπα για αλλους και ...μολις καλοσωρισατε ηδη στο δικο μου και δικο σας χωρο!!!καλο σας βραδυ και να ειστε σιγουροι πως θα τα πουμε και παλι πολυ συντομα

Στερεότυπα-Γαλάνη