Ο αποηχος της νυχτας

Εξω σκοταδι και αυτος να ψαχνει να βρει το φως σε μια ιστορια που εχει ηδη τελειωσει.Να βουλιαζει στο κενο,γυρευοντας το καραβι εκεινο που θα τον οδηγησει σε ενα απανεμο λιμανι.Αγνοει πως τα απανεμα και ατρικυμιστα λιμανια δεν εχουν να προσφερουν τιποτα,η φουρτουνα ειναι αυτη που θα βγαλει προς τα εξω την καλη ψαρια.Βγαινει εξω για να ανασανει.Νιωθει το βαρος του ουρανου πανω απο το κεφαλι του,τον αποηχο της νυχτας να τον βασανιζει,γιατι οι απουσιες ειναι πιο τρομακτικες τα βραδια.Γυριζει στους δρομους περιμενοντας απο τα σοκακια να βγουν φωνες και να του δωσουν μια απαντηση.Δεν ξερει τι ψαχνει,αφου ως τωρα ειχε τα παντα και δεν χρειαστηκε να ψαξει πουθενα.Ο ηχος του τηλεφωνου τον αποσυντονιζει.Ειναι οι φιλοι του που τον ψαχνουν,που θελουν να γαληνεψουν την αγριεμενη του ψυχη.Τον καλουν να τρεξει κοντα τους και αυτος σκυβει και προσκυνει.Η συναντηση γινεται στα τραπεζακια εξω.Περιμενει να πιαστει απο μια λεξη,μια ματια,ενα χτυπημα στην πλατη απο ενα φιλο.Ολοι ομως βρισκονται στην ιδια θεση με αυτον.Τους κυνηγαει η σκια τους,αναζητουν το χαμενο τους εαυτο.Πως να δωσουν οταν εχουν δωσει τα παντα,ακομα και τον ιδιο τους τον εαυτο?Πως να φωναξουν οταν ο λυγμος πνιγει τη φωνη τους και οταν στο φιλο αυτο βλεπουν το αντιφεγγισμα της δικης τους υπαρξης?Ξεκιναει να φυγει με σκυμμενο το κεφαλι.Ο εαυτος του φανταζει τεραστιος στον ισκιο της λαμπας.Βλεπει τη ψυχη του σε καθε του βημα να τον ακολουθει και αναρωτιεται αν τα καταφερει καποτε να συμβαδιζει με αυτην,αν καταφερει να μην του ξεφυγει ξανα,αν καταφερει να την παγιδευσει βαθια μεσα στο σωμα του.Συμβαινουν ομως αυτα?Προχωρει μες τη νυχτα χωρις να ξερει που πηγαινει.Δεν βλεπει πολυ καλα μπροστα του καθως εχει βουρκωσει.Ενα μικρο παιδακι στην ακρη του δρομου του ζητα λεφτα για να αγορασει κατι,να ικανοποιησει το αδειο του στομαχι.Αδειαζει το πορτοφολι του στα χερια του μικρου και μαζι αδειαζει και την ψυχη του.Νιωθει τωρα λευτερος,ετοιμος να πεταξει.Το παιδι,εκεινα τα απεραντα ματια μες τα δικα του,του εδειξαν το δρομο της λυτρωσης.Συνεχιζει το δρομο του.Μονο που τωρα στο προσωπο του αχνοφεγγει ενα χαμογελο.Αρχιζει να γελα δυνατα.Οι ανθρωποι που τον βλεπουν τον παιρνουν για τρελο.Δεν τον νοιαζει .Αυτοι δεν ξερουν.Αυτος ομως ξερει.