Ευτυχως ακομα παραμενει ονειρο...

Είναι βράδυ και οδηγώ το αυτοκίνητο μου στη μεγάλη λεωφόρο όταν χτυπά το τηλέφωνο μου.Με ειδοποιούν ότι η νανοσυσκευη που είναι εμφυτευμενη στο σώμα μου έχει εντοπίσει κάποιες μικρές αρρυθμίες.Με καθησυχάζουν ότι δεν είναι κάτι σοβαρό.Το ελικόπτερο θα έρθει να με πάρει σε δέκα λεπτά,αφού μόλις έχει εντοπίσει που βρίσκομαι και ο νανογιατρος είναι έτοιμος να εξετάσει το μικροτσίπ που έχω μέσα στο σώμα μου.Πάλι καλά λέω.Έχω στη διάθεση μου αρκετό χρόνο για φαγητό.Σταματάω στο φαρμακείο και παίρνω το φαι μου.Αν ήθελα φυσικά μπορούσα να το παραγγείλω και σε χρόνο μηδαμινό θα έφτανε κοντά μου. Καταπίνω το χάπι μου με μπόλικο νερό και νιώθω ήδη το αίσθημα χορτασμού.Έχω ακόμα πέντε λεπτά στη διάθεση μου οποταν παίρνω τηλέφωνο τον ειδικό σε θέματα πνευματικών δικαιωμάτων για να του καταγγειλω την αντιγραφή ενός δικού μου κειμένου που διένειμα εγώ πρώτος στους μαθητές μου που παρακολουθούν ιστορία μέσω του second life.Αφού διευθετησα και αυτό το θέμα καταφθάνει το ελικόπτερο.Με μεταφέρουν στο νοσοκομείο για τις τυπικές εξετάσεις.Ο νανογιατρος συστήνει να μείνω μέσα για ένα βράδυ έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις.Αυτή η δήλωση του δεν μου άρεσε καθόλου.Πρέπει να πάρω τηλέφωνο τον προσωπικό μου διαχειριστή χρόνου και να τον συμβουλευτω.Εξάλλου αύριο με περιμένει η δουλεία μου.Είμαι φροντιστής διαστημικών ταξιδιών.όπως λέμε αεροσυνοδός.Ο γιατρός επιμένει.Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά..Ευτυχώς εδώ μέσα οι ανθρωπομηχανες μου συμπεριφέρονται πολύ καλά.Μου φέρνουν μπόλικο φαι και φροντίζουν για τη διασκέδαση μου.Ξέχασα να σας πω πως μου έφεραν και καθαρά ρούχα. Ένα πράσινο φόρεμα φτιαγμένο από καλάμια ,έτσι για να δηλώσουμε την επιστροφή μας στη φύση και στις οικολογικές συνήθειες.Ακούω φωνες που γίνονται ολοένα και πιο δυνατές.Ναι ,τώρα ένα χέρι με σκουνταει.Πέφτω κάτω από το κρεβάτι.Τι όμορφο πρωινό ξυπνημα ευτυχως ακόμα ζω εν έτη 2010!!!