ΕΚΕΙΝΗ

Ανοίγει την πόρτα.Του φάνηκε πως την άκουσε να χτυπά.Δεν βλέπει όμως κανένα να στέκεται στο κατώφλι.Μένει εκεί να παρατηρεί για αρκετή ώρα και τότε την βλέπει να εμφανίζεται μπροστά του.Του μι λα ,αλλά η φωνή της δεν φτάνει στα αυτιά του.Φαίνεται πως τον επικρίνει γιατί κάνει μορφασμούς που παραπέμπουν σε θυμό.Ναι,τώρα καταλαβαίνει...είναι θυμωμένη γιατί τον τελευταίο καιρό δεν την ακούει η μάλλον την ακούει αλλά την προσπερνά.Πάλι καλά που του χτύπησε απόψε την πόρτα.Έπρεπε να την συναντήσει ξανά για να καταλάβει την αξία της και να πάρει τις σωστές αποφάσεις.Έκλεισε την πόρτα χαρούμενος,ξέροντας τώρα πως ΑΥΤΉ ,θα του χτυπούσε ξανά ...και αυτή δεν ήταν άλλη  από τη συνείδηση του.Αυτή που τόσο καιρό νόμιζε πως τον είχε εγκαταλείψει.Παρουσιάστηκε μπροστά του για να του θυμίσει ξανά πως ο,τι και να κάνει δεν θα καταφέρει να την διαγράψει,ευτυχώς, η δυστυχώς για αυτόν!!!