Κάθομαι σε μια ερημική καφετέρια και χαζεύω τριγύρω
Ψυχή καμία. Μόνο το γκαρσόνι να περνά διακριτικά από πίσω μου για να δει τι κάνω εδώ παρέα με τον υπολογιστή μου. Διακριτική περιέργια θα έλεγα.
Σκέφτομαι πως εν τέλει υπάρχουν πολλοί λόγοι για να σχηματιστεί το Χ στο πρόσωπό σου. Να διατηρηθεί όμως;
Για να διατηρηθεί θέλει τέχνη. Τέχνη να μην περιπέσεις στην παγίδα της σοβαροφάνειας που σου πλασάρουν περιτυλιγμένη σε ιλλουστρασιόν περιτύλιγμα. Τέχνη να μην σε παρασύρει το Π του Πρέπει και το Ν του να.
Θα έλεγα πως χρειάζεται ενίοτε ικανότητα εξισορροπιστή για να βαδίσεις πάνω στο τεντωμένο σκοινί που η ίδια η κοινωνία έχει απλώσει μπροστά σου και κρέμμεται εκεί ωσάν δαμόκλειος σπάθη, να ακολουθεί κάθε σου βήμα και να υποκινεί τον ρυθμό σου.
Να βγεις πρεπει και να τρέξεις μακριά από ό, τι σε θλίβει και σε συνθλίβει.
Να λύσεις τα πανιά και να ξανοιχτείς στον ούριο άνεμο που σου ξεμπλέκει τα μαλλιά.
Να αφεθείς στο άγγιγμά του, που σου ξυπνά πρωτόγνωρα συναισθήματα
Να γελάσεις με την ψυχή σου, όπως όταν ήσουν μικρό παιδί και στεκόσουνα με καμάρι μπροστά στην τούρτα γενεθλίων, έτοιμο να σβήσει τα κεράκια και να καταχειροκροτηθεί από το πλήθος, γιατί τα κατάφερε.
Να θυμηθείς ξανά να ενθουσιάζεσαι με μικρά πράγματα. Ένα χάδι, ένα φιλί, μια σοκολάτα, ένα φεγγαράκι μου λαμπρό και μια άσπρη ποδιά μπροστά σου, για να μην λερωθείς καθώς τρως.
Προπάντων να μάθεις να αφουγκράζεσαι.Όχι να ακούς. Να αφουγκράζεσαι. Να βυθομετράς τα ενδότερα σου και ας μην ξέρεις καλό κολύμπι.Κι ας φοβάσαι πως δεν ξέρεις τα μονοπάτια και ίσως χαθείς.
Κάπου εκεί θα δεις ξανά το Χ να σχηματίζεται στο πρόσωπό σου...ξανά και ξανά...μέχρι να σου γίνει δεύτερη φύση...σάρκα της σάρκας σου και ψυχή της ψυχής σου!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου