ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Ισκοι.Που εισβαλλουν στη ζωη σου χωρις να τους δωσεις καν το δικαιωμα.Σαν πως και χρειαζεται να τους ρωτησεις ?Ερχονται σαν απροσκλητοι επισκεπτες και σου χτυπουν την πορτα.Θες να τους ανοιξεις για να αναμετρηθεις ..ομως κοντοστεκεσαι για λιγο και σκεφτεσαι...οι ισκοι δεν εχουν αλλωστε υποσταση ,γιαυτο δεν τους φοβασαι.Και ναι ορθωνεις το αναστημα σου και τρεχεις κατευθειαν στην πορτα.Τι και αν ηρθαν ακαλεστοι,τι κι αν δεν τους φωναξες εσυ ποτε...ειναι εκει,πισω απο την ορθανοικτη πορτα..Τους καλεις να περασουν μεσα,γιατι δεν εχεις τιποτα να φοβηθεις.Δεν εχουν τιποτα να σου κλεψουν.Ο,τι ηταν να παρουν το εχουν παρει.Δεν εχεις αρα λογο να ταραζεσαι στη θεα τους.Μονο καλο μπορουν να σου κανουν.Σου δινουν ξανα την ευκαιρια να αναμετρηθεις με τον μεσα σου κοσμο και αφου πλεον δεν τους χρειαζεσαι να τους αποχαιρετισεις και να κλεισεις την πορτα.Προσεξε ομως...οσο και αν σφαλισεις πορτες και παραθυρα παντα θα υπαρχει μια χαραμαδα,μια σχισμουλα απο την οποια θα περνουν και θα εμφανιζονται ξανα και ξανα μπροστα σου.Δεν θα φοβασαι ομως καθολου τοτε να τους αντικρυζεις.Μαλλον θα τους καλοσωριζεις κιολας .Γιατι τα φαντασματα,οι ισκοι του παρελθοντος αποκτουν οντοτητα μονο αφου εσυ τους δωσεις το δικαιωμα...

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Σε λιγες μολις μερες διακοπτονται οι δεσμοι που σας ενωναν για 12 ολοκληρα χρονια με τις σχολικες αιθουσες.Σκεφτομαι πως πρεπει και εγω να σας αποχαιρετησω.Μονο που αυτη η λεξη μου προκαλουσε παντα αρνητικους κραδασμους.Και εξακολουθει ακομα δηλαδη να μου δυσκολευει την υπαρξη.Σαν ενα τειχος που κτιζεται εμποδιζοντας τις λεξεις να βγουν απο το στομα μου.Ισως για το λογο αυτο δεν υπηρξα ποτε καλη σε κατι τετοια.Τι να σας πω αλλωστε .Νομιζω οτι αυτο το χρονο σας εχω πει περισσοτερα απο αυτα που επρεπε .Ισως να υπηρξα και περισσοτερο αυστηρη μαζι σας,απλως γιατι θυμωνω οταν βλεπω στα ματια των νεων ανθρωπων την παραιτηση και την ηττοπαθεια.Αν εχω υψωσει περισσοτερο απο οσο θα επρεπε την φωνη μου ,ειναι γιατι ακουγα υποκωφο τον ηχο του <<αορατου θιασου>>να περνα και ηθελα να τον εμποδισω να φτασει ως εσας.Ηθελα να πνιξω τις φωνες των σειρηνων που προσπαθουσαν να σας παρασυρουν ,μακρια απο το λιμανι σας.Δεν ξερω αν τα εχω καταφερει αρκετα.Ξερω ομως οτι εχω παρει πολλα απο σας.Τα νιατα και ο ενθουσιασμος σας,η αδολη ματια σας στη ζωη ,μου εφτιαχνε την μερα.Μου εδινε δυναμη να συνεχισω το εργο μου.Να σας κανω να αγαπησετε τη γλωσσα και να εκτιμησετε εστω και στο ελαχιστο τον τεραστιο πλουτο που εχει.Αν τα εχω καταφερει θα φανει στην πορεια.Ενα μεγαλο ευχαριστω που ησασταν εκει να με ακουτε,να συμφωνειτε και να διαφωνειτε μαζι μου.Τι να σας ευχηθω ομως απο δω και στο εξης? Να ειστε παντα ο εαυτος σας,να πολεματε παντα για τα θελω σας .Αγωνιστες της ζωης και αυστηροι κριτες πρωτα απο ολα του εαυτου σας.Κυνηγηστε τα ονειρα σας και μην αφησετε κανενα να σας κοψει τα φτερα...Καλη επιτυχια σε οτι κι αν επιλεξετε να κανετε.

Δυσκολοι καιροι για πριγκιπες!!!!

Παρακολουθησα  και εγω μαζι με τοσες αλλες χιλιαδες κοσμου το γαμο της χρονιας.Οχι πως με πολυενδιεφερε το θεμα αλλα την ωρα εκεινη που ετυχε να βρισκομαι μπροστα απο την τηλεοραση,δεν επαιζε τιποτα αλλο.Η αληθεια να λεγεται την λυπηθηκα την καημενη την κορουδα.Τοσες χιλιαδες βλεμματα στραμμενα πανω της.Να εχει και το πρωτοκολο να ακολουθησει πιστα και συν τοις αλλοις την γιαγια Σαβου.....να την παρακολουθει απο κοντα σαν στενος κορσεςΑσε που βαλθηκε να της κλεψει και την παρασταση με το καναρινι το ταγερακι..Τι τραβανε δηλαδη και αυτοι οι πριγκιπες βρε παιδι μου.Ο καημενος ο γαμπρος μια αμηχανια την ειχε.Πως να μην την εχει αλλωστε.Αν πηγαινε κατι λαθος θα θυμωνε πολυ η στετε του και μετα ποιος τη συμμαζευει.Μεχρι και το φιλι που επρεπε να δωσει στην Κατερινουλα επρεπε να διαρκει κατι χιλιοστα του δευτερολεπτου.Μην μας πει και ο κοσμος λιγουρηδες...Μαλιστα για οσες λυπηθηκαν που εχασαν τετοια τυχη,γαμπρο απο σοι,υπαρχει και ο Χαρουλιτος που σας περιμενει.Σκεφτειτε το ομως πολυ καλα πριν ξεκινησετε να τον πολιορκειτε,γιατι...δυσκολοι καιροι για πριγκιπες!!!