Η στάχτη.

Αγρίεψε ο Γρηγόρης.Θύμωσε γιατί
είδε τη στάχτη να σκορπίζετε
μακριά από τη γη
που τον γέννησε
και η μάνα του
να την κρατά
κάποτε με καμάρι
γιατί αυτή δεν ήταν
ο γιος της
αλλά η ελευθερία.
Τώρα η στάχτη
αντικαταστάθηκε
με την Κίρκη.
Αυτή την Κίρκη
που τρέφεται μόνο
με σάρκα
και δεν χορταίνει ποτέ.
Θα φυσήξει άραγε ξανά η στάχτη?
Σίγουρα.
Θα έρθει όμως να μας συναντήσει?
Η φωτιά δεν κρατά για πολύ.
Φτάνει όμως μια ελάχιστη σπίθα
Προς το παρόν αγνοείται και αυτή.