Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι,αλλιώς τη βάψαμε!!!

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί φτιάχτηκαν οι μύθοι και πολύ περισσσότερο γιατί όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε την ανάγκη να πιστέψουμε κάποτε σε αυτούς;Σκεφτείτε μόνο πως κάθε λαός έχει τα δικά του παραμύθια με τα οποία μεγαλώνουν γενιές ολόκληρες.Που μας οδηγεί η διαπίστωση αυτή;Μήπως πως η πραγματικότητα είναι μερικές φορές τόσο φορτική που μας αναγκάζει να καταφύγουμε σε μυθοπλασίες;και τι σημαίνει άραγε αυτό;Σίγουρα δεν πρέπει να μας ανησυχεί!Και όσοι από σας το έχετε κάνει,να αφεθείτε δηλαδή  στη μαγεία ενός παραμυθιού,μην τρέξετε σε κανένα ντιβάνι κανενός ψυχολόγου!Μια χαρά φυσιολογικά όντα είστε...!Σκέφτομαι πόσο πεζή και μονότονη θα ήταν η ζωή μας αν δεν την στολίζαμε κάπου κάπου με λίγη νεραιδόσκονη.Προς Θεού δεν μιλώ για τις περιπτώσεις εκείνες που αιθεροβατείς συνεχώς, ενώ ταυτόχρονα ζείς στο ροζ σου συννεφάκι.Μιλώ για εκείνες τις φορές που έτυχε να πιστέψεις ακόμα και το παραμύθι της ύπαρξης του Αη Βασίλη.Πάντος προσωπικά μου στοίχισε πολύ όταν μικρή έμαθα ότι δεν υπάρχει αυτός ο συμπαθέστατος γεροντάκος που σου φέρνει δώρα.Σαν να μου κατέστρεψαν τον κόσμο που είχα φτιάξει με τη φαντασία μου και ήθελα ακόμα λίγο χρόνο να ζήσω μέσα σε αυτόν.Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα όταν στην προσπάθεια μας ως γονείς ή εκπαιδευτικοί να προστατέψουμε τα παιδιά μας ,από τον υποτιθέμενο κίνδυνο του ροζ σύννεφου,τους ρίχνουμε απότομα στον σκληρό κόσμο της πραγματικότητας,χωρίς να τα αφήσουμε να ζήσουν το παραμύθι.Και όποιος έχει αντιρρήσεις επι του θέματος,που εννοείται πως είναι ολωσδιόλου σεβαστές,ας σκεφτεί πως δεν υπάρχει πιο όμορφη παιδική ανάμνηση από την εικόνα ενός μωρού καθισμένου στα γόνατα του παππού που του διαβάζει παραμύθι...Οι μύθοι άλλωστε γράφτηκαν για να υπερβούν την πραγματικότητα,να σε αφήσουν στα χέρια τους να ταξιδέψεις και όταν έρθει η ώρα που τους έχεις χορτάσει να κατέβεις από το βαγόνι στο οποίο σε ματαφέρουν και να ανέβεις σε αυτό που γράφει πραγματική ζωή.Και αν ξανά νιώσεις την ανάγκη τους παίρνεις ξανά ένα εισητήριο για άλλη μια διαδρομή!!Νομίζω πως ο τίτλος της ανάρτησης μου ,στίχος από το πολύ γνωστό τραγούδι του Τσακνή,τα λέει όλα!!