Φεγγαρολαγνείες.

Ακόμα φτάνει στην άκρη της μύτης μου η μυρωδιά του αντηλιακού και η γεύση της αλμύρας.Δυνατή μουσική υπόκρουση και τα μαυρισμένα κορμιά να λικνίζονται αγέρωχα στους σαρωτικούς ήχους της μουσικής.Πρόσωπα ξέγνοιαστα με το χαμόγελο να αχνοφέγγει στα πρόσωπά τους.Και μπροστά σου η πλανεύτρα θάλασσα να σε παρασύρει να παίξεις μαζί της,να αφεθείς στο άγγιγμα της και σαν άλλη Κίρκη να σε κλείσει στα δίκτυα της,χωρίς να το πάρεις είδηση.Πρόσωπα αγαπημένα να σου κρατούν συντροφιά τις νύχτες,με το αυγουστιάτικο φεγγάρι στον ουρανό να σου υπόσχεται πως θα συνεχίσει να φωτίζει τις μορφές αυτών που αγαπάς,κάνοντας τους να φαίνονται πλάσματα βγαλμένα απο τα παραμύθια της Χαλιμάς και τις χίλιες και μια νύχτες.Είναι αλήθεια οι καλοκαιρινές βραδιές πλανεύτρες,ξελογιάστρες,που ξυπνούν όλες τις αισθήσεις και σε παρασύρουν με το μεθυστικό τους άρωμα να ζήσεις όσα δεν έζησες,να τολμήσεις να ονειρευτείς χωρίς εκπτώσεις και να ερωτευτείς ,όπως δεν ερωτεύτηκες ποτέ.Και εσύ να υποκύπτεις στον πειρασμό,ξέροντας πως τα μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά σου,ίσως να μην είναι στρωμένα με ροδοπέταλα και στο τέλος να μην υπάρχει η καλή νεράιδα ,που με το μαγικό της ραβδί να κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο όμορφα.Δεν μπορείς όμως να αντισταθείς στη φωνή που σου λέει να αφεθείς.Και αφήνεσαι.Περιμένοντας πως αυτές οι κυριούλες με τα άσπρα μαλλιά και τη σκούπα στο χέρι,θα σε οδηγήσουν ξανά στο φως.Απο δω ξεκινά το ταξίδι για το αύριο.Με τις αποσκευές γεμάτες αστερόσκονη και το βλέμμα καρφωμένο στο απέραντο γαλάζιο,οι οιωνοί δεν μπορούν παρά να είναι γενναιόδωροι μαζί σου!!!!

ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΜΠΛΟΚ.ΘΕΛΩ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΩ ΠΩΣ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΑΣΚΟΥΝ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΗ ΕΛΞΗ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΚΤΟΣ,ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ.ΤΑ ΕΝΤΟΣ.ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ ,ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΞΩ.ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΠΟΥ ΑΛΑΛΑΖΕΙ ΕΝΤΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΠΝΕΥΣΕΙ ΤΑ ΛΟΙΣΘΙΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ.ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ .ΑΚΟΥΣ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΣΑΙ..ΑΝΤΙΚΡΥΖΕΙΣ ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΧΑΝΕΣΑΙ.ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΕΝΑ ΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΤΡΕΧΕΙ ΣΕ ΟΣΑ ΕΖΗΣΕΣ Η ΣΕ ΟΣΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ.ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΑΡΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΟΣΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΣΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ,Η ΑΛΛΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΔΙΨΟΥΝ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΟΥΝ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.<<ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΑΚΡΥΝΑ ,ΤΑΞΙΔΕΨΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ>>...ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΣΤΟ ΕΠΑΚΡΟ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΩ.

ΕΝΑΣ ΤΙΤΛΟΣ....

ΠΟΣΟ ΑΡΑΓΕ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΕΝΑΣ ΤΙΤΛΟΣ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Η ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ..ΤΙΤΛΟΙ ΠΑΝΤΟΥ...ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΙΣΟΥΝ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ,ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ...ΤΙΤΛΟΙ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΟΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ...ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ,ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΙΤΛΟ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ..ΜΑΛΙΣΤΑ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΠΛΕΙΣΤΟΙ ΔΙΝΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΔΩΡΑ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ,ΓΙΑΤΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑ<<ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ,ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ>>.ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΑΠΟΓΥΜΝΩΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΙΛΟΥΣΤΡΑΣΙΟΝ ΧΑΡΤΙΑ ΠΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ,ΠΟΥ ΘΑΜΠΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΕΝΔΟΤΕΡΑ.ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ.ΓΙΑΤΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ.ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΑ ΤΙ ΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ...ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ...