37 ΙΟΥΛΗΔΕΣ...

ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΞΑΝΑ.ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΓΡΑΦΟΝΤΑΙ,ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.Η ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ,Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΦΟΡΕΜΕΝΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΤΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΗ ΤΗΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΠΟΤΕ.ΤΑ ΒΟΥΒΑ ΤΗΣ ΔΑΚΡΥΑ ΟΤΑΝ ΤΟ 2000 ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΕΚΡΟΣ.Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΣΑΒΒΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΘΡΕΑ.ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟΥ...ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΓΩ ΘΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΑΣΤΡΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΝΑ ΜΠΩ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΡΙΞΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΤΟΥ ΓΙΟ...ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΩ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ..ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΥΝΗΓΟΥΝ.ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ,ΠΑΝΤΑ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ ,ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΑΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ,ΤΟΥ ΞΕΡΙΖΩΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΒΕΝΤΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΒΛΕΠΕ ΞΑΝΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΦΑΣΑΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ...ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΤΣΙΝΟΡΑ ΘΑ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΙΑ ΖΩΗ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ...ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣΕΙ...ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΠΟΡΤΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΛΕΙΣΤΗ...