Κυριακή πρωί...μυρίζει γιασεμί και καλοκαίρια κρυμμένα ακόμα στις φασκιές των νοτισμένων φύλλων. Ο καφές ρέει αργά στον ουρανίσκο μου σαν τις πατημασιές ενός μωρού λίγο πριν κάνει τα πρώτα του βήματα στον κόσμο. Νομίζω άλλη μια δόση θα με κάνει να ξυπνήσω για τα καλά. Οχι τίποτα άλλο αλλά σήμερα είναι από εκείνες τις μέρες που απαιτούν όλα σου τα κύτταρα να βαρούν προσοχή.Έχω μπροστά μου τα τελικά γραπτά των μαθητών μου...αυτών των βασανισμένων νιάτων που ονειρεύονται όπως και χιλιάδες άλλοι συμμαθητές τους, μια θέση στα πανεπιστήμια. Νιώθουν πως αυτή θα τους εξαργυρώσει τους κόπους ολόκληρης χρονιάς. Τα πήγαινε και έλα σε φροντιστήρια και εργαστήρια. Δεν ξέρω τι να νιώσω.Η κούραση αυτών των ημερών ξαφνικά εξαφανίστηκε όταν σήμερα είδα στα μάτια σας την όρεξη και τη δύναμη να κυνηγήσετε το όνειρό σας, όταν αφουγκράστηκα τον ενθουσιασμό σας να διαγράψετε κάθε μαύρη ή γκρίζα γραμμή που στέκεται εκεί, τροχοπέδη στα θέλω σας. Πήρα θάρρος και δύναμη και κατάλαβα για άλλη μια φορά πως είμαι στο σωστό δρόμο.Δεν θα χρειαστεί ίσως να βαθμολογήσω κανένα γραπτό μιας και όλοι πήρατε άριστα! Άριστα γιατί δεν τα βάλατε κάτω, όσο κι αν αυτές τις μέρες σας ταλαιπώρησα με τις έξτρα ώρες και το βαρυφορτωμένο πρόγραμμα. Άριστα γιατί αντιληφθήκατε πως η ουσία της αληθινής μόρφωσης ενός ανθρώπου βρίσκεται στο πως αυτός βρίσκει τον δρόμο για την γνώση και πως όταν τον βρει δεν επαναπαύεται, αλλά σαν άλλος Οδυσσέας περιπλανιέται συνεχώς στα μονοπάτια της σοφίας, αψηφώντας τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας. Γιατί βιώσατε την οντολογική υπόσταση της παιδείας της οποιάς οι μεν ρίζες μπορεί να είναι πικρές αλλά οι δε καρποί γλυκοί. Είμαι σίγουρη πως στο σταθμό του τρένου στις 17 Μαίου θα σας περιμένει όλους ένα εισητήριο.Καλή διαδρομή και να θυμάστε πάντα πως για να φτάσεις οπουδήποτε, πρέπει να ξεκινήσεις με την γνώση ότι είσαι ήδη εκεί!!!!
