ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ!!!

Και ναι μετά τη Σταύρωση επέρχεται η Ανάσταση. Ο μαρτυρικός Γολγοθάς φτάνει στο τέλος του με τους ανθρώπους να γιορτάζουν απανταχού υψώνοντας τα μάτια ψηλά και νιώθοντας ανακούφιση που η λύτρωση δεν αργεί να φτάσει. Πόσοι όμως άραγε αντιλαμβάνονται την έννοια του Πάθους και της Ανάστασης; Πόσοι συνειδητοποιούν πως η Πίστη είναι αυτή που οχυρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη για να μην λυγίζει, να μην γονατίζει στα δύσκολα, να μην μεμψιμοιρεί, αλλά να περιμένει καρτερικά την κάθαρση; Εύχομαι από ψυχής Ανάσταση ψυχής και πνεύματος.

Ελευθερία...

Ποιός είναι τελικά ελεύθερος ; Ελευθερία...μια λέξη της οποίας το νόημα νόμιζα πως ήξερα πολύ καλά μέχρι πρότινος. Και ξαφνικά πήρε άλλο νόημα, άλλη διάσταση και άλλη υπόσταση στα μάτια μου. Μάλλον δεν είχα αντιληφθεί πόσο τυχερή είμαι που έτυχε να έχω την επιλογή των πράξεων μου και τον δήθεν έλεγχο της ζωής μου...Όλα άλλαξαν όταν την προηγούμενη βδομάδα επισκέφτηκα τις κεντρικές φυλακές Κύπρου για να διδάξω Νέα Ελληνικά στους νεαρούς κρατούμενους. Ήταν μια εμπειρία σταθμός για μένα. Σταθμός γιατί δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Τα δεκάδες μάτια να με κοιτάνε γεμάτα φόβο και επιφύλαξη. Τα σίδερα δεξιά και αριστερά να μου στερούν τον αέρα. Οι εξομολογήσεις κάποιων απο αυτά τα παιδιά που η μοίρα έτυχε να μην είναι γενναιόδωρη μαζί τους. Οι συγγνώμες, τα χαμόγελα που κάποιος άγνωστος έδειξε το ελάχιστο ενδιαφέρον του για αυτά, ο σεβασμός απέναντι στο δάσκαλο που τους διδάσκει σε εβδομαδιαία βάση...όλα αυτά θα μείνουν κάπου εκεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου, να μου θυμίζουν να ευχαριστώ κάθε μέρα το Δημιουργό για ό,τι απλόχερα μου χαρίζει, που εχω την τύχη να αναπνέω ελεύθερα και που μπορώ να κοιτάζω την απεραντοσύνη του ουρανού...Ελευθερία λοιπόν. Μια λέξη βαρυσήμαντη που εκτιμά κανείς το μέγεθός της μόνο και εφόσον βιώσει το αντίθετό της...