Η μαγεια της ελληνικης γλωσσας

<<Μη γαρ έχω αλλο στο νου,παρεξ ελευθερία και γλώσσα,>>.Η φράση αυτή του Σολωμού μου ήρθε στο νου,όταν κατάφερα επιτέλους να διαβάσω ένα βιβλίο που ήθελα εδώ και πολύ καιρό να αγοράσω.Και επειδή τον τελευταίο καιρό ,λόγω έλλειψης χρόνου ,δεν έβρισκα την ευκαιρία να το πάρω στα χέρια μου,είμαι τώρα πολύ ευτυχής που κατάφερα ,όχι μόνο να το αγοράσω,αλλά και να το διαβάσω.Το βιβλίο έχει τίτλο μαθήματα ελληνικών,της Ζακλιν ντε Ρομιγυ.Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ,όχι μόνο οι γνώσεις της συγγραφέως  για την ελληνική γλώσσα,αλλά και το ότι εγκωμιάζει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα τον Όμηρο,τον Σωκράτη,τον Αριστοφάνη,αλλά και τόσες άλλες σπουδαίες μορφές.Αναφέρεται στη διαχρονικότητα της ελληνικής και στη μουσικότητα της καθώς και στον αξιοθαύμαστο πλούτο της.Διαβάζοντας το βιβλίο,αποκλείεται να μην νιώσεις περήφανος που έχεις την τύχη να μιλάς αυτή τη γλώσσα. Και αυτό δεν είναι  δείγμα εθνικισμουκαι καλα κάνουν κάποιοι να μάθουν πρώτα να διαχωρίζουν τις έννοιες του εθνισμού-εθνικισμού,πριν προλάβουν να ρίξουν τα βέλη τους.Με πιάνει ειλικρινα το παράπονο,όταν βλέπω νέους ανθρώπους και δυστυχώς είναι πολλοί, να μην μπορούν να αρθρώσουν λέξη,να επικοινωνούν με συνθήματα και χειρονομίες για να σου δώσουν να καταλάβεις τι θέλουν να σου πουν.Γιατί ενώ έχουμε μια τόσο πλούσια γλώσσα ,την ακρωτηριάζουμε καθημερινά/?.Γιατί την μπασταρδευουμε ανηλεώς και αδιακριτως?Γιατί οι νέοι ως επί τω πλειστω δεν έχουν λόγο,δεν έχουν φωνή?Ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Μόντης έλεγε πως όταν δεν έχεις τι να πεις,καλύτερα να  μην ενοχλείς τις λέξεις.Άραγε γιαυτό οι νέοι δεν μιλούν,δεν έχουν τίποτα να πουν?Αρνούμαι να πιστέψω κάτι τέτοιο,μόνο που τον τελευταίο καιρό,δεν έχω αποδείξεις για να πειστω για το αντίθετό.Εσείς?

Η λεξις

Εχω ξεχυλισει απο λεξεις   .                                                                                                                         
τι να τις κανω αραγε?
Αν τους δειξω την εξοδο 
θα μου φυγουν..
και τοτε που θα τις ξαναβρω?
 Και παλι αν τους δειξω το δρομο
θα δεχτουν να με αποχωριστουν?
Εχουν συνηθισει τοσο καιρο μαζι μου
νιωθουν μια καποια ασφαλεια.
Αν τις αφησω να μεινουν θα πολλαπλασιαστουν
και οι λεξεις θα γινουν φρασεις
και οι φρασεις προτασεις
και τοτε θα θυμωσουν μαζι μου
που δεν τις αφησα να γινουν
ο εαυτος τους...
ερωτας
αγαπη
φοβος
θυμος
συγχωρεση